Een reünie van zeilkamp

 

In de vroegte opstaan om, zonder dat ik wist waar de dag me zou brengen, naar Amsterdam te gaan. Zo begon mijn dag.

Na snel gedoucht en ontbeten te hebben, vertrok ik richting het station. Toen we in Amsterdam op Station Zuid aankwamen, stond Marike op de treinreizigers te wachten. Ik hoopte dat zij ons enigszins kon vertellen wat we konden verwachten vandaag, maar jammer genoeg wist zij net zo veel als wij wisten.
Wat we wel allemaal wisten, was dat de reünie plaats zou vinden op een korfbalvereniging.
De ‘treingroep’ kwam als een van de eersten aan op de vereniging. We werden onthaald met koek en limonade om vervolgens te wachten op de rest van de mensen die zouden komen.
Het viel me op dat er veel meisjes waren. Van het kamp waar ik naartoe was geweest, was er niet één jongen, terwijl de jongens daar wel in de meerderheid waren.
Toen iedereen gearriveerd was, kon het programma beginnen.
Een meisje van de leiding legde uit wat er ging gebeuren. We moesten per kamp een WhatsApp-groep aanmaken en dan de stad in gaan. Via die chat zouden we dan steeds informatie krijgen over waar we naartoe moesten gaan. Op die plek, bijvoorbeeld de bibliotheek of de Multi Vlaai, moesten we een film uitbeelden, waarvan we de titel ook via die WhatsApp-groep toegestuurd kregen. Tussendoor kregen we ook een aantal andere opdrachten toegestuurd. Van iedere opdracht moesten we een foto of filmpje maken en die naar de vereniging sturen.
Ik had meteen het idee dat dit wel eens ontzettend leuk zou kunnen gaan worden.
Na een middag vol gezelligheid in de stad, gingen we weer naar de vereniging waar we lunchten met soep en broodjes.
Na de lunch heeft de helft van de groep een potje gekorfbald en de andere helft van de heerlijke zon genoten.
Na de groepsfoto hebben we met z’n allen de foto’s en filmpjes die tijdens de ‘speurtocht’ zijn gemaakt bekeken. Voor elke foto of film kon je punten verdienen. Het kamp met de meeste punten won.
Ons team heeft gewonnen!
Ik heb een heerlijke dag beleefd. Het was ontzettend gezellig.

– Jasmijn Hofstra